Ik ben er klaar mee…

Om steeds maar weer in te zoomen op alle problemen die er zijn. Het vraagt veel van mij als jeugd- en gezinsprofessional en eigenlijk ontstaat er weinig verandering.

Onlangs was ik bij moeder ‘Annelies’ op bezoek. Ze is behoorlijk overbelast en ze ervaart de deeltijdzorg voor haar kinderen als pittig omdat ze een dochter met autisme en een met ADHD heeft Tijdens een huisbezoek zijn we gaan onderzoeken wat haar kwaliteiten zijn en wat ze zou willen ontwikkelen. Het viel op dat ze erg streng naar zichzelf is en gericht op alles wat ze niet kan zoals grenzen aangeven en consequent zijn. Dan wordt ze weer boos op zichzelf als het niet lukt. 

Ze bleef maar herhalen dat ze meer grenzen moet stellen. Dan wordt alles beter. Maar door haar burnout is ze te moe. Ze kwam in een negatieve spiraal terecht. 
We zijn het toen over een andere boeg gaan gooien. Bij de vraag; ‘Wat doe je al een klein beetje en zou meer willen doen’, zag ik een verandering in haar ogen.  We zijn alle kaartjes gaan onderzoeken en ze pakte het kaart creativiteit eruit.  Als ze met de kinderen creatief is, merkt ze dat dit voor fijne verbinding zorgt. De kinderen zijn namelijk wel met elkaar maar iedereen werkt voor zichzelf. Omdat ze moe en druk is lukt het vaak niet.
We zijn op zoek gegaan naar welk klein stapje ze zou kunnen gaan maken. En zo ontstond het idee om in de weekenden een moment te plannen om te gaan knutselen met elkaar. ‘Want eigenlijk werkt dit veel beter dan spelletjes met elkaar doen. Want dan is iedereen op zichzelf’. 
‘Alles wat je aandacht geeft, groeit’ en jij kunt hier als professional een keuze in maken.  Het inzoomen op ‘grenzen aangeven’ zorgt voor strijd in deze moeder, terwijl het inzoomen op creativiteit zorgt voor groei en verbinding. Vandaaruit kan iemand zich ontwikkelen.